ผิวหนังถึงจะได้รับการดูแลอย่างดีก็ต้องแก่ตัวในบั้นปลายชีวิต เพราะพันธุกรรมของแต่ละคนเป็นตัวกำหนดโปรแกรมการทำหน้าที่เอาไว้เหมือนคำสั่งในคอมพิวเตอร์ ให้เซลล์ผิวหนังหยุดแบ่งตัวเมื่อได้ 120 ปีโดยเฉลี่ย แต่มันถูกเร่งเวลาให้เสั้นเข้าก็เพราะสิ่งแวดล้อมที่เป็นพิษรอบตัวเรา เช่น ควันบุหรี่ ความเครียด แสดงแดด ฯลฯ จะเห็นได้ว่าส่วนของร่างกายที่ถูกแดดเป็นประจำเช่น หลังมือ ใบหน้าจะเสื่อมสภาพมากและดูแก่กว่าบริเวณที่อื่นๆ ส่วนบริเวณเต้านมซึ่งถูกแสงแดดน้อยมาก ผิวหนังจะยังคงสภาพความสดใสเหมือนเด็กแรกเกิดโดยไม่ต้องอาศัยยากันแดดหรือเครื่องสำอางใดๆ
เซลล์ผิวหนัง ที่ได้รับอันตรายจากอนุมูลอิสระตัวร้ายในชีวิตคือแสงแดด ผิวจะเหี่ยวย่น ขาดความยืดหยุ่น เนื้อเยื่อคอลลาเจนและอิลาสติน จะมีน้อยกว่าที่ควร แตกแห้ง ขาดความชุ่มชื้น การไหลเวียนของโลหิตฝอยลดลง จนทำให้การหายจากบาดเจ็บของผิวหนังใช้เวลาช้ามาก ผิวหนังจะอ่อนแอ ไม่ทนทาน ชอกช้ำง่าย คล้ายคนแก่เลยทีเดียว
โดยธรรมชาติของมนุษย์ ร่างกายจะคอยผลิตสารต้านอนุมูลอิสระชนิดเอนไซม์ขึ้นใช้เพื่อป้องกันตนเองชื่อ Glutathione Peroxidase ส่วนวิตามินซีและวิตามินอี ซึ่งเป็นวิตามินต้านอนุมูลอิสระสำคัญจะได้จากอาหารที่บริโภคในชีวิตประจำวันเข้าไป